[b]Pałac Margonin – obiekt zabytkowy z przynależnym parkiem, posiada prawomocne pozwolenie na budowę hotelu wraz z centrum konferencyjnym. [/b] [b]Powierzchnia użytkowa budynku – pałacu 2877 m2. Dodatkowo możliwość adaptacji piwnic – powierzchnia 524 m2 oraz poddasza 487 m2. Na terenie pałacu znajdują się dodatkowo 2 budynki gospodarcze do zaadoptowania na restaurację lub dodatkowe pokoje.[/b] Margonin leży w województwie wielkopolskim, w powiecie chodzieskim. Jest miejscowością gminną oddaloną o 14 km od Chodzieży w kierunku Gołańczy. Park położony jest w odległości 2 km od centrum miasta, przy ul. Kościuszki 47. Wejście główne do parku znajduje się przy krzyżówce dróg: Margonin – Gołańcz (ulica Kościuszki) oraz Szamocin – Kowalewo. Autorstwo projektów neogotyckiej, okazałej rezydencji, z nieodłączną w tego typu architekturze wieżą, przypisywane jest znanemu i uznanemu architektowi berlińskiemu, Karolowi Fryderykowi Stülerowi. Podczas budowy pozostawiono niemal bez zmian parterową bryłę dawnego barokowego dworu z wysokim dachem, zwróconego fasadą na południe, który obudowano z obu stron dwukondygnacyjnymi skrzydłami. Skrzydło wschodnie, z monumentalną, dominującą nad całością, okrągłą basztą narożną od frontu oraz nieco mniejszą, sześcioboczną wieżą w przeciwległym, północno-wschodnim narożu, otwierało się pierwotnie neorenesansowymi, arkadowymi loggiami przebiegającymi na poziomie obu kondygnacji. Zwieńczono je jednak, podobnie jak wieże, krenelażową attyką. Skrzydło zachodnie, wysunięte znacznie przed lico elewacji frontowej środkowej części budynku i nakryte dwuspadowym dachem, zaakcentowane zostało od frontu dwoma sześciobocznymi wieżami, flankującymi jego frontową elewację, zamkniętą uskokowym szczytem. Mieściło ono pierwotnie kaplicę oraz część mieszkalną, a od zachodu przylegał do niego parterowy aneks o krenelażowym zwieńczeniu. Środkowa część pałacu, o niezmienionej niemal bryle barokowego, parterowego dworu, uzyskała nową elewację, odpowiadającą całościowej stylistyce budowli. W części środkowej elewacji frontowej zaprojektowano piętrowy, trójosiowy ryzalit z głównym wejściem, zwieńczony krenelażem. Powierzchnie ścian ozdobiono wykonanym w tynku boniowaniem, z elementami dekoracji architektonicznej zaczerpniętej z repertuaru form gotyckich. W końcu XIX w. pałac został częściowo przebudowany, krenelażową attykę w zwieńczeniu środkowego ryzalitu frontowej elewacji zastąpiono uskokowym szczytem, a do zachodniego skrzydła dobudowano nową, dwukondygnacyjną część mieszkalną. Późniejsze przebudowy, remonty i adaptacje przeprowadzane już w XX w. spowodowały znaczne uproszczenie dekoracji architektonicznej elewacji oraz zmiany we wnętrzu pałacu. Park w Margoninie z uwagi na walory układu przestrzennego oraz na cenny i bogaty drzewostan w 1970 roku uznany został za zabytek i zarejestrowany pod nazwą Park Dworski Margonin Wieś. Jednak administracyjnie włączony jest do miasta Margonin. Ma on kształt trapezu zwężającego się ku północy. Z trzech boków otoczony jest drogami, a czwartym bokiem przylega do zabudowań gospodarczych wsi Margońska Wieś. Od strony południowej ogrodzony jest murem z czerwonej cegły, a w pozostałej części siatką drucianą. Powierzchnia parku wynosi 15,60 ha. Jego walory krajobrazowe podnosi rzeczka Margoninka przepływająca przez park w głębokiej dolince i wpływająca do znajdującego się na jego terenie stawu. Ukształtowanie terenu to głęboki jar wzdłuż rzeczki Margoninki, jak również naturalne wzniesienia oraz znajdujący się na wysokości pałacu kopiec z wiekową lipą. Park dzieli się na część reprezentacyjną wokół pałacu oraz park leśny z widocznymi masowymi nasadzeniami gatunków takich jak: graby, robinie, klony, kasztanowce. Zabytkowy pałac jest usytuowany we frontowej części parku na osi od głównej bramy, z której do pałacu prowadzi aleja lipowa długości ok. 80 m. Szczegółowa dokumentacja: www.palacmargonin.pl zakładka: dokumenty